тулыкаҥаш

-ам книжн. осиротеть; опустеть, запустеть. Тулыкаҥын йӧ ршеш лӱ шкен шогышо ял. М. Казаков. Совсем запустела некогда шумная деревня. Ср. тулыкешташ.